چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته پیادهروی و تمرین در آب با شدتهای مختلف بر حافظه سالمندان مرد بود. جامعه آماری پژوهش، مردان 60 تا 75 سال ساکن در آسایشگاه سالمندان کهریزک بودند که از میان آن، 50 نفر بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای اجرای مداخله، از دو پروتکل تمرینی پیادهروی و تمرین در آب، با دو شدت کم (30 تا40 درصد) و متوسط (40 تا60 درصد)، طی 18 جلسه 45 دقیقهای، استفاده شد. برای همتاسازی و گزینش آزمودنیها در گروههای پژوهش، پرسشنامه اطلاعات فردی و آزمون حافظه وکسلر به کار گرفته شد و پس از مداخله تمرینی نیز به منظور بررسی وضع حافظه آزمودنیها مجدداً از آزمون حافظه وکسلر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل کواریانس دو راهه استفاده شد. در این روش، نوع تمرین بهعنوان عامل اول و شدت تمرین بهعنوان عامل دوم وارد تحلیل شد. همچنین، برای کنترل سن آزمودنیها، سن بهعنوان متغییر کوواریانس در نظر گرفته شد. نتایج تحلیل کواریانس دو راهه نشان داد که پیادهروی و تمرین در آب بر حافظه سالمندان تأثیرگذار است، در حالیکه شدت این تمرینات تأثیر معناداری بر حافظه سالمندان ندارد. همچنین آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که اختلاف بین انواع مختلف شدت تمرینی در یک نوع تمرین و نیز اختلاف انواع مختلف تمرینهای هوازی با یک شدت خاص، معنادار نیست. بهطور کلی، این نتایج نشان میدهد که تمرینات هوازی تأثیری مثبت و معنادار بر حافظه سالمندان مرد دارد و این تأثیرگذاری مستقل از نوع و شدت فعالیتهای هوازی میباشد.
واژگان کلیدی: حافظه، سالمندان، تمرینات هوازی، نوع تمرین، شدت تمرین
مقدمه
مسأله حافظه[1] یکی از مهمترین مسائل در حوزه سلامت، بخصوص در دوره سالمندی می باشد (1). تضعیف نظام پردازش اطلاعات در سرتاسر سالهای بزرگسالی جریان دارد و با افزایش سن و رسیدن به سنین پیری، جنبههای متعدد این نظام، تحت تأثیر قرار میگیرد (4). پژوهشگران معتقدند فرآیند پیری در بافت مغز با کاهش تعداد نرونها و کاهش چگالی سلولی همراه است که ممکن است به کاهش ظرفیت عملکردی مغز منجر شده و در نتیجه ساختمان و عملکرد هیپوکمپ، و به تبع آن، تغییرات بارزی در قدرت حافظه در سنین سالمندی ایجاد شود (2).
به نظر میرسد راههای گوناگونی وجود دارد که منجر به کاهش سرعت پیری مغز و کاهش حافظه در سنین بالا میشود؛ یکی از این راهها انجام ورزش و فعالیتهای بدنی مستمر است. پژوهشهای انجام شده بر روی انسان و حیوان نشان می دهد که ورزش باعث به تأخیر انداختن فرایند پیری و افزایش طول عمر (12)، افزایش عملکرد مغز (شامل افزایش شکلپذیری سیناپسی و افزایش یادگیری و حافظه) (13)، افزایش فعالیتهای الکتریکی هیپوکمپ (به علت تغییر فعالیت نرونی و نروترانسمیتری) (16)، و کمک به بهبودی بیماریهای ناشی از سالمندی میشود(17). بنابراین، یکی از مهمترین عوامل حفظ سلامتی جسم و ذهن برای سالمندان، فعالیت جسمانی منظم می باشد؛ بهطوریکه این فعالیتها، توسط گروهی از متخصصان بیش از 150 سازمان ملی در امریکا، به عنوان یکی از 15 اولویت تغییر رفتار جهت دستیابی به سلامت تدوین شده است (14).
نتایج پژوهشها حاکی از آنست که افزایش فعالیت بدنی منظم با برخی از فاکتورهای سلامتی، از جمله بهبود کارکردهای شناختی، مرتبط می باشد؛ بهطوریکه فعالیت بدنی می تواند نقش مهمی در حفظ کارکردهای شناختی، به ویژه در دوران سالمندی که افراد با کاهش برخی توانایی های شناختی روبرو هستند، داشته باشد (15). در حالیکه فعالیت بدنی و ورزش از جمله روش هایی است که برای پیشگیری، به تأخیر انداختن یا درمان مشکلات ناشی از پیری به کار می رود و تأثیر مثبت آن بر روی ارتقاء سلامت و کیفیت زندگی سالمندان ثابت شده است(7)، اما آمارها نشان میدهند که درصد قابل توجهی از سالمندان در فعالیت های بدنی منظم شرکت نمی کنند (21).
[1] .Memory
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.